Terug van vakantie word ik in tweeën gesplitst. Enerzijds ben ik totaal uitgelaten van enthousiasme. Wat heb ik genoten! Van ieder moment. Naast de bruiloft verbleef ik namelijk nog vier volle dagen in het wonderschone Alozaina (Zuid Spanje). Zorgvuldig ingecalculeerd natuurlijk, om mijn eerste vakantie sinds anderhalf jaar zo soepel mogelijk te laten verlopen; Arrivé op woensdag, aarden en bijkomen van de reis op donderdag, dan het bruiloft weekend en tot slot relaxen op maandag en dinsdag, zodat ik niet volledig uitgeput en overprikkeld thuis zou komen.
Voorafgaand aan deze vakantie had ik bovendien al bewust geoefend met een weekendje Maastricht. Welk effect zouden alle nieuwe prikkels op me hebben? En zou ik het trekken om de toerist uit te hangen in een nieuwe omgeving? Weliswaar de uber-go-slow-toerist, maar inclusief alle facetten van het ‘toerist zijn’; veel op pad, uit eten, nieuwe indrukken, je kent het wel. Ik was nog niet eerder in Maastricht geweest – Met m’n Groningse roots blijft Maastricht toch altijd als héél ver voelen – dus naast een mooie oefening was het ook een vinkje op mijn bucket list. Check! Met vlag en wimpel slaagde ik voor oefening Maastricht en ik achtte mezelf klaar voor wat meer uitdaging; dit keer met vliegen en in gezelschap van me, myself and I. Natuurlijk verliep de vakantie totaal anders dan ik vooraf zo zorgvuldig gepland had. What else is new…
~ Sidenote: De vriendin waarmee ik Maastricht bezocht, heeft trouwens een superleuke blog geschreven over al het te gekke dat we gedaan hebben en het lekkers dat we gegeten hebben. Lees het hier: grihnz.nl. ~
In Spanje met Ieren
Ik verbleef op een heel leuk airbnb adresje van een nog leukere Ierse vrouw. Twaalf jaar geleden had zij besloten het over een andere boeg te gooien en vertrok naar Alozaina. Huisje gekocht en in geheel eigen stijl gerenoveerd en ingericht. Het huis was uniek in haar voorkomen en alles had een verhaal waar de Ierse mij in geuren en kleuren over vertelde. Stereotype powervrouw en eentje die je direct under her wings neemt. Superfijn! Maar niet alleen zij ratelde me de oren van de kop, ook haar voltallige familie was toevallig bij haar op bezoek; twee dochters en drie (hele leuke!) zonen – als zij een weerspiegeling van de Ierse mannen zijn, dan weet ik wel waar ik binnenkort naar toe ga 😉 – plus aanhang en één kind welteverstaan. Net als moeders allemaal ontzettend gastvrij, warm en praatgraag. Nou kan ik prima Engels, maar continu dat echte Ierse Engels (inclusief grappen) vergde toch wel een extra concentratie dimensie.
Ze namen me mee op een hike in de magische Sierra Nevada bergen, mee lunchen, theetje hier, chitchatje daar en hoepla weer een dag voorbij. Hartstikke leuk allemaal, maar tegelijkertijd verwaarloosde ik mijn nodige me-time om de prikkels weer te dempen behoorlijk. De geplande rustige dagen, waren ineens zo rustig niet meer.
Bij thuiskomst voel me dankbaar en hyper…
…Ik wil rennen, vliegen, vallen, opstaan en weer doorgaan. Maar bij het vallen moet ik nu toch echt even blijven liggen. Dat is dan ook de ‘anderzijds’ in dit verhaal. Geluiden worden te hard, mensen te druk en lichten te fel. Een wolk drijft mijn hoofd binnen en mijn oren piepen m’n hoofd uit. Een continue adrenaline rush settelt zich in mijn lichaam, ik ben misselijk en zodra ik aan de wandel ga sta ik te duizelen op mijn benen. Ik voel me op en rusteloos.
Kortom, ik sta ‘aan’. Even deed ik – en hoopte ik stiekem – alsof ik weer als vanouds functioneerde. En nu is het tijd voor de onvermijdelijke setback. Mijn lichaam vraagt me om m’n voet van het gaspedaal te halen, of eigenlijk vraagt ze al niks meer; ze dwingt het af. Ik moet stoppen; van ‘aan’ naar ‘uit’, van onrust naar rust, van verzet naar overgave.
Van overprikkeling naar peace of mind, dat is even schakelen…
Ik voel me als een oververmoeid kind dat alleen maar rustelozer en drukker wordt. Wrijvend in mijn ogen en vechtend tegen de slaap. Hevig verzettend tegen wat mijn lichaam nodig heeft; rust en overgave. De omschakeling van ‘aan’ naar ‘uit’ gaat bij mij vaak gepaard met een moment – of momenten – vol frustratie. Een moment waarin ik me even heel moedeloos voel en m’n peace of mind behoorlijk in de weg sta. Ik heb hier geen zin in, helemaal niet na al het leuke dat achter me ligt. Waarvan ik overigens intens blij en dankbaar ben dat het weer kon, maar soms denk ik fuck dat tellen van blessings. Nu wil ik ‘gewoon’ dóór en het liefst op hetzelfde tempo of nog harder. Dus ik huf, puf, kreun en zucht… en dan… dan geef ik over en is er rust.
Dit soort frustratiemomenten herken je vast wel. Onrustig doorgaan, terwijl vol overgave toegeven aan hoe het is alles zoveel gemakkelijker zou maken voor jezelf – en soms ook voor anderen ;-). Gelukkig vinden we in het heetst van de strijd altijd wel ergens een moment van zelfreflectie die ons uit de onrust trekt.
Hieronder een aantal dingen die mij helpen om weer te schakelen van ‘aan’ naar ‘uit’ zijn:
- Leg je telefoon weg! Ook al is het maar een ochtend of een uurtje. WiFi uit, 4g uit. Beperk alle risico’s op externe prikkels waaruit een neiging tot reageren kan voortkomen. Even helemaal op je eigen tempo en naar jouw behoeften handelen. Jezelf erkennen; de enige manier voor een rustige geest. En of je dan languit op de bank gaat, gehoor geeft aan een schoonmaakdrang of met een boek het park in duikt, maakt niet uit. Zolang je maar doet waar jij zin in hebt.
- Muziek helpt mij om weer in m’n eigen flow te komen en te ontspannen. Mijn favoriete nummer op dit soort momenten is eentje die mijn yoga docente ook vaak draait tijdens Savasana (de laatste houding in de yoga les waarbij je niets anders doet dan liggen en ademen). Het nummer heet Devi Prayer en duurt zo’n 20 minuten, precies de tijd die de mind nodig heeft om rustig te worden – heb ik me eens laten vertellen. Dus ik lig thuis ook in Savasana met dit nummer. Gegarandeerd ontspannings-succes!
- Meditatie. Ja, daar is ie weer. Dé methode voor een kalme geest. Soms is vijf minuten stil zitten al genoeg. Ik kan Buddhify en de VGZ mindfullness app van harte aanraden. Beide bieden een tal aan toegankelijke meditatie oefeningen die je overal (op werk, thuis, onderweg…) kan inzetten als je merkt dat je in de rusteloosheid blijft hangen. Even stilstaan en dan vanuit een kalmte weer verder. Wat een verschil!
- Als ik geen energie meer heb om me naar een yoga les te slepen dan doe ik vaak m’n Legs up the wall; een restorative yoga oefening bekend om haar kalmerende werking. Je moet maar even googlen naar de voordelen en hoe het er precies uitziet ziet, maar het principe is simpel: billen tegen de muur, benen omhoog en chillen maar.
- In bad! Ja, die luxe heb ik in Amsterdam! Toen ik 2 jaar geleden mijn huis kocht zat het bad er al in, maar dat was niet bepaald een pre voor mij. Ik had een hekel aan badderen en overwoog zelfs om het bad eruit te slopen. Nu besef ik me dat ik niet per se een hekel had aan badderen, maar meer aan zo lang niks doen. Ik was daar veel te rusteloos voor. En nu vind ik het echt het a.l.l.e.r. a.l.l.e.r. heerlijkste dat er bestaat! Alles in mij ontspant zodra ik het bad in stap. Ben ik even blij dat ik het bad heb laten zitten.
Benieuwd naar de bruiloft die ik tijdens mijn vakantie had? Lees mijn blog over liefde!
